ağlasam sesimi duyar mısın?
söylesene,susturabilir misin beni?
sewsem seni delice;
durdurabilirmisin ki?

hani bir resmin wardı cüzdanında.
yanında benim,bıraktığın
şimdi hiç birşey yok hatıralarda,
düşündükçe ağladığım

nasıl sewdin ki sen beni?
aşkın çoğu azı olmaz.
sorarım,nasıl bıraktın?
böyle wazgeçmek olmaz.

şimdi herşey anlamsız olacak.
kırık dökük anılarla..
biliyorum,yeniden başlamak zor olacak.
kalbimdeki yaralarla..

bu yaptığın yanına kalırmıydı sence?
ama sewiyordum seni işte.
bilseydim,sana bağlanırmıydım?
beni gerçekten sewmemişsin bence...

öyle çok hayal kurdum ki senle.
neden,neden bana izin werdin??
niçin,ummadığım anda;
hayallerimi frenledin??

hayallerim boş artık
güwenim ilk günkünden az çünkü.
biliyorum,bir o kadar daha hayal kuracağım.
ama yine boşa çıkacak.

ne çok sewmiştim seni.
sende böyle sewseydin beni...
anladım ki benim sewgimin anlamı yokmuş.beni ondan daha fazla sewen çokmuş.

resimleri ellerimde,baktıkça ağlıyorum.
gözlerim bir pınar.
duygularım param parça;
kalbim kırılmış virane...

içimde hep bi korku...
beni hep sewsin istiyorum.
o günden beri dünyam karardı,güneşim kayboldu.
hep ellerini tutmak istiyorum...

bu şiiri bir zamanlar sokakta gezip haykırdığım biricik sewgilim için gönderiyorum...
önce herşeyimdin,şimdi hiçbirşeyimsin...